شاعر : محمد قاسمی نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : فعولن فعولن فعولن فعولن قالب شعر : مسمط
تو مجموعۀ لطف و جـود وعـطایی تو یک چـشمه از جوشـش هَـلاَتایی
تو دریـاچـه نـه؛ بَـحـر بـی‌انـتـهـایـی چه‌گویم که هستی؟چه‌گویم چه‌هایی؟
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی
توزهـرا خـصالی توزهـرا جـمـالی تـو زهــرا مَـآبـی تـو زهـرا جـلالـی
تو زهـرا سِـرشـتی توزهـرا مـثـالی تودردورۀ خـویـش خـیـرالـنّـسـایـی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی
تویی راحـت جـان موسی بنجعـفـر تویی روح و ریحان موسیبنجعفر
تویی یـاس بُـسـتان موسیبنجعـفـر تو بـنت الامـامـی تو بـنـتالـهُـدایـی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی
تـو عــذراتـریـن مــریـم اهـل بـیـتـی تـو در هـر دمـی هـمـدم اهـلبـیـتـی
در اسـرار حـق، مَـحـرم اهـل بـیـتی تـو تــنـدیـس آن چــارده مُـقــتــدایـی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی
هُــمـای بـهـشـتـی وعـرشآشـیـانـی کـه در عُـشّ دیـن صـاحب آسـتـانـی
تو بـابالـرّضـایی تو بـابُالجَـنـانی بـهــشـت خــداونـد درخــاکمــایـی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی
تــو مانـنـد کـلــثـوم، زیـنـبتـریـنـی خـدیـجـه وقـار اَسـتـی و بـی‌قـریـنـی
وفــــادار مــــانــنــد اُمّالــبــنــیــنــی تومنـظـومۀ جـمـع مـعـصومـه‌هـایی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی
چه گـویـم؟که بـابـا ثـنـای تـوگـفـتـه « فــداهـا ابـوهـا»بـرای تـو گـفــتـه
بـه مـدحـت ولـیّخُــدای تـوگـفــتــه که درحـشـرتـوشـافـع شیـعـه‌هـایی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی
دراطـراف صحـنـت غُـبـاریـم بـانـو بـه درگــاه‌تـان خــاکـســاریـم بــانــو
به لـطـفـت در این شـهـر داریم بانـو عجـب کـاظـمینی؛عـجـب کـربـلایی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی
تو نَـفــس نـفــیـس اَنـیـسالـنّـفـوسـی تو همشیرۀ شخـصِ شَمسالـشّموسی
درِخــانــهات ازپــی خـاکــبــوســی رسـیـدنـد صـدهـا چـوشـیـخبـهـایـی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی
از این در چو بُردیم فـیض دوچندان طـمـعکـارگـشـتـیـم مـا مـسـتـمـنـدان
بــه اقــرارمــا فــرقــۀ دردمـــنــدان تـو بـا درد هـر بـیــنــوا، آشــنــایــی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی
اگرچـه دراین خـاک کـم غـم نـدیـدم در ایـن شـوره‌زار آب زمـزم نـدیـدم
به مـن درد دادنـد ومـرهــم نــدیــدم ولـی ازقُـمـم نـیـسـت مِــیـل جُـدایـی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی
به این خـسـته حال مجـاورنظـرکن تو ای روح شعرم به شاعرنظرکن
به من هـم به عـنوان زائـر نظـرکن تو رُخـصت دهی می‌شـوم نـیـنـوایی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی